در ادامه متن کامل غزل شماره 376 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم
سخن اهل دل است این و به جان بنیوشیم
نیست در کس کرم و وقت طرب میگذرد
چاره آن است که سجاده به می بفروشیم
خوش هواییست فرح بخش خدایا بفرست
نازنینی که به رویش می گلگون نوشیم
ارغنون ساز فلک رهزن اهل هنر است
چون از این غصه ننالیم و چرا نخروشیم
گل به جوش آمد و از می نزدیمش آبی
لاجرم ز آتش حرمان و هوس میجوشیم
میکشیم از قدح لاله شرابی موهوم
چشم بد دور که بی مطرب و می مدهوشیم
حافظ این حال عجب با که توان گفت که ما
بلبلانیم که در موسم گل خاموشیم
تعبیر فال شما
غم به دلت راه مده که روزهای دشوار نیز خواهد گذشت و زمان شادمانی فرا خواهد رسید. بدان که در هر نقطه ای از زندگی که باشی می توانی در دل دردها نکته ای زیبا کشف کنی.
با یک بار شکست نا امید نشو و با امید و صبوری و تلاش پیش برو که به امید خدا موفقیت با تو خواهد بود.