ما بخش زیادی از زندگی خود را صرف جستجوی شادی می کنیم، اینطور نیست؟ شغل های جدید، روابط جدید، اهداف جدید – ما به خودمان می گوییم که دستاورد بعدی بالاخره آن رضایت عمیق و پایدار را به ارمغان خواهد آورد.
اما حقیقت تلخ این است : اکثر مردم هرگز شادی را پیدا نمی کنند. آن ها انفجارهای سریع لذت را با چیزی بسیار غنی تر – شادی واقعی و پایدار – اشتباه می گیرند.
پس چه چیزی آن معدود افرادی که شادی را پیدا می کنند متمایز می کند؟ این شانس، پول یا شرایط عالی نیست. این در مورد نحوه انتخاب زندگی هر روز آن هاست. شادی واقعی کمتر به آنچه برای شما اتفاق می افتد و بیشتر به عادت های نادری که از درون پرورش می دهید، بستگی دارد.
در این مقاله هشت تمرین نادر وجود دارد که دری را به سوی نوعی شادی که اکثر ما هرگز به آن نمی رسیم، باز می کند.
1. آن ها نقص را می پذیرند
آیا متوجه شده اید که تلاش برای بی عیب و نقص بودن در همه حال چقدر طاقت فرسا است؟ شادترین افراد کسانی نیستند که دائما تصویر خود را جلا می دهند یا وانمود می کنند که همه چیز را فهمیده اند. کسانی هستند که فهمیده اند کمال یک تله است.
آن ها با خیال راحت در نقص ها، ویژگی های عجیب و غریب و تناقضات خود زندگی می کنند. آن ها به اشتباهات خود می خندند، وقتی اشتباه می کنند اعتراف می کنند و نیازی به تحت تاثیر قرار دادن هر کسی که ملاقات می کنند، احساس نمی کنند. این نوع پذیرش خود، انرژی عظیمی را برای شادی آزاد می کند.
رودا ایانده در کتاب خود «خندیدن در مواجهه با هرج و مرج» به زیبایی بیان می کند : وقتی از نیاز به کامل بودن دست می کشیم، خود را آزاد می کنیم تا به طور کامل زندگی کنیم و آشفتگی، پیچیدگی و غنای یک زندگی که به طرز لذت بخشی واقعی است را بپذیریم.
این نقل قول مرا تحت تاثیر قرار داد زیرا مانند بسیاری سال ها در زندگی حرفه ای خودم تلاش کردم تا «حرفه ای کامل» باشم. اما خوشبختی تا زمانی که به خودم اجازه ندادم انسان باشم – آشفته، صادق و همچنان شایسته – به دست نیامد.
2. آن ها به حضور داشتن بیشتر از بهره وری بها می دهند
آیا تا به حال متوجه شده اید که چند نفر طوری زندگی می کنند که انگار زندگی شان یک لیست از کارهای بزرگ است؟ تیک زدن کارها، عجله در صرف وعده های غذایی، مکالمات چند وظیفه ای. بهره وری مورد تجلیل قرار می گیرد اما حضور داشتن؟ به ندرت.
شادترین افرادی که می شناسم این سناریو را برعکس می کنند. آن ها به جای اینکه بیشتر از تجربیات شان استفاده کنند، اولویت را به کامل بودن می دهند. پیاده روی فقط قدم برداشتن نیست بلکه توجه به صدای خرد شدن برگ ها زیر پا یا گرمای نور خورشید روی پوست است.
ساده به نظر می رسد، اما این عادت حس وسعت در زندگی ایجاد می کند و تحقیقات از آن پشتیبانی می کنند : افرادی که مرتبا ذهن آگاهی را تمرین می کنند، رضایت بیشتری از زندگی را گزارش می دهند. این در مورد انجام کارهای بیشتر نیست – بلکه در مورد توجه به چیزی است که انجام می دهید.
وقتی یاد می گیرید از لحظات کوچک و روزمره لذت ببرید، شادی دیگر چیزی «بیرون از وجودتان» نیست و چیزی می شود که با خود حمل می کنید.
3. آن ها از انرژی عاطفی خود محافظت می کنند
افراد واقعا شاد یک نکته کلیدی را درک می کنند : محافظت از انرژی عاطفی خودخواهانه نیست – بلکه بقا است. آن ها می دانند که اگر دائما انرژی شان تحلیل برود، نمی توانند به طور کامل ظاهر شوند. بنابراین مرزها را تعیین می کنند، بدون احساس گناه نه می گویند و افراد و محیط هایی را که به حلقه درونی خود راه می دهند، انتخاب می کنند.
همانطور که دکتر شری کمپبل، روانشناس، اشاره کرده است : مرزها بخشی از مراقبت از خود هستند. آن ها سالم، طبیعی و ضروری هستند. این بینش چیزی است که اکثر ما از نظر فکری می دانیم، اما تعداد کمی از ما در واقع به طور مداوم آن را تمرین می کنند.
وقتی به همان اندازه که برای بهره وری یا موفقیت ارزش قائل می شوید، برای رفاه عاطفی خود نیز ارزش قائل شوید، دیگر شادی خود را به دیگران واگذار نمی کنید و از درون به آن دامن می زنید.
4. آن ها احساسات را به عنوان راهنما می بینند نه دشمن
به اکثر ما آموخته اند که احساسات ناراحت کننده را دور بریزیم – خشم خود را پنهان کنیم، غم خود را فرو بخوریم، ترس خود را نادیده بگیریم. اما نکته اینجاست : شادترین افراد در برابر احساسات خود مقاومت نمی کنند. آن ها به احساسات گوش می دهند.
افراد شاد به جای برچسب زدن احساسات به عنوان “خوب” یا “بد”، آن ها را به عنوان سیگنال هایی حاوی اطلاعات ارزشمند می بینند. ترس ممکن است به سمت رشد اشاره کند، غم ممکن است به افراد آنچه را که بیشترین اهمیت را دارد یادآوری کند و ناامیدی ممکن است آن ها را به تغییر چیزی که دیگر کار نمی کند سوق دهد.
این دیدگاه در کتاب “خندیدن در مواجهه با هرج و مرج” نوشته رودا ایانده تقویت شده است، جایی که او می نویسد : احساسات ما مانع نیستند، بلکه دروازههای عمیقی به روح هستند – دروازه هایی به مناظر وسیع و ناشناخته وجود درونی ما.
این تغییر – از مبارزه با احساسات به یادگیری از آن ها – شادی غنی تر و اصیل تری ایجاد می کند که وابسته به مثبت اندیشی مداوم نیست.
5. آن ها اصالت را تمرین می کنند
در یک روز چند ماسک به صورت خود می زنید؟ یکی برای کار، یکی برای خانواده، یکی برای رسانه های اجتماعی. این کار طاقت فرسا است.
افراد شادتر این ماسک ها را کنار می گذارند. آن ها خودشان را نشان می دهند؛ بی آلایش، گاهی نامرتب اما واقعی. آن ها ترجیح می دهند به خاطر آنچه هستند مورد بی مهری قرار بگیرند تا به خاطر آنچه نیستند.
یک بار دوستی به من گفت : تو در هر موقعیتی متفاوت هستی. من هرگز نمی دانم کدام نسخه، خود واقعی توست. این حرف در ذهنم ماند و همان تلنگری بود که برای شروع هماهنگ کردن خودِ درونی ام با اعمال بیرونی ام به آن نیاز داشتم.
زندگی اصیل به معنای به اشتراک گذاشتن بیش از حد هر فکری یا نادیده گرفتن نشانه های اجتماعی نیست. به این معنی است که کلمات و اعمال شما منعکس کننده ارزش های واقعی شما هستند. و وقتی این اتفاق بیفتد، زندگی سبک تر می شود، روابط عمیق تر می شود و شادی به طور طبیعی رشد می کند.
6. آن ها در خدمت رسانی معنا پیدا می کنند
شادی فقط به آنچه از زندگی به دست می آورید مربوط نمی شود – به آنچه می بخشید مربوط می شود. شادترین افراد تقریبا همیشه به خدمت رسانی روی می آورند.
این به این معنی نیست که خودشان را فدا می کنند. این به معنای یافتن شادی در مشارکت در چیزی بزرگتر از خودشان است. خدمت، تمرکز را از خودکاوی بی پایان به سمت ارتباط و تاثیرگذاری تغییر می دهد.
مارتین سلیگمن، روانشناس، که به خاطر کارش در زمینه روانشناسی مثبت شناخته شده است، خاطر نشان کرده است که حس معنا – به ویژه هنگامی که با خدمت به دیگران یا عضویت در یک جامعه بزرگتر گره خورده باشد – یکی از قوی ترین پیش بینی کننده های رفاه بلند مدت است.
وقتی با خدمتی که در زندگی روزمره تان تنیده شده زندگی می کنید، لازم نیست به دنبال شادی باشید. شادی به طور طبیعی، در لحظاتی که تغییری ایجاد می کنید، خود را نشان می دهد.
7. آن ها به اندازه ذهن، بدن را نیز پرورش می دهند
به این فکر کنید : اگر دائما کافئین مصرف کنید، از خواب غافل شوید یا به صفحه نمایش چسبیده باشید، واقعا چقدر می توانید احساس شادی کنید؟ شادی واقعی به بدنی نیاز دارد که از آن حمایت کند.
شادترین افراد روزانه حرکت می کنند نه به عنوان مجازات، بلکه به عنوان راهی برای احساس زنده بودن. آن ها وقتی خسته هستند استراحت می کنند، به روش هایی غذا می خورند که به آن ها انرژی می دهد و وقت خود را در فضای باز می گذرانند تا دوباره با طبیعت ارتباط برقرار کنند.
این ایده چیزی را که در کتاب «خندیدن در مواجهه با هرج و مرج» آموختم، منعکس می کند، جایی که رودا ایانده به ما یادآوری می کند : هر چیزی که شما به عنوان شما تصور می کنید – شخصیت شما، خاطرات شما، امیدها و رویاهای شما – محصولی از موجود معجزه آسایی است که بدن شماست.
خوشبختی فقط در سر شما نیست. این در نحوه نفس کشیدن، حرکت کردن و مراقبت از بدنی است که شما را در طول زندگی حمل می کند.
8. آن ها تعریف خودشان را از موفقیت ایجاد می کنند
یکی از سریع ترین راه ها برای از بین بردن خوشبختی خود، سنجش زندگی تان با چک لیست شخص دیگری است. خانه های بزرگتر، عناوین رویایی تر، پول بیشتر – هرگز تمام نمی شود.
شادترین افراد از این مسابقه خارج می شوند. آن ها تعریف خودشان را از موفقیت می نویسند، تعریفی که ریشه در آنچه واقعا برایشان مهم است – گذراندن زمان با عزیزان، بیان خلاقانه، ماجراجویی یا صرفا آرامش خاطر – دارد.
همانطور که رودا ایانده می گوید : شما هم حق و هم مسئولیت دارید که کاوش کنید و تلاش کنید تا زمانی که خودتان را عمیقا بشناسید. این جمله، جوهره شادی واقعی را به تصویر می کشد : شادی به این معنی است که خودتان را آنقدر خوب بشناسید که اهداف تان را خودتان انتخاب کنید، نه اینکه از طرف جامعه به شما تحمیل شده باشند.
وقتی از دنبال کردن چیزهایی که دیگران به شما می گویند مهم است دست بردارید، خودتان را آزاد می کنید تا زندگی ای را تجربه کنید که واقعا حس می کنید مال شماست.
خلاصه
شادی خط پایان نیست – راهی برای حرکت در دنیاست و همانطور که احتمالا متوجه شده اید، هیچ یک از این عادت ها در مورد دنبال کردن چیزی نیستند. آن ها در مورد عمق، حضور، اصالت و هماهنگی هستند.
حقیقت این است که تنها درصد کمی از مردم به این شکل زندگی خواهند کرد. اکثر آن ها در مشغله، کمال گرایی و مقایسه گیر می کنند اما شما مجبور نیستید این کار را انجام دهید.
با یک عادت شروع کنید ؛ به خودتان اجازه دهید نقص را بپذیرید، از انرژی عاطفی خود محافظت کنید یا به سادگی به نور خورشید در پیاده روی خود توجه کنید.
