در ادامه متن کامل غزل شماره 118 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
آن کس که به دست جام دارد
سلطانی جم مدام دارد
آبی که خضر حیات از او یافت
در میکده جو که جام دارد
سررشته جان به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و می و زاهدان و تقوا
تا یار سر کدام دارد
بیرون ز لب تو ساقیا نیست
در دور کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشم خوشت به وام دارد
ذکر رخ و زلف تو دلم را
وردیست که صبح و شام دارد
بر سینه ریش دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاه ذقن چو حافظ ای جان
حسن تو دو صد غلام دارد
تعبیر فال شما
فراموش نکن پروردگار همیشه یار و یاور بندگان خوب و نیک سرشت است. اگر می خواهی در مسیر دنیا و آخرت موفق باشی از خودش یاری بخواه که هرگز امیدت را نا امید نخواهد کرد.
بی خبری از محبوب دلت تو را پریشان کرده اما دل خوش دار که به امید خدا زودتر از زود به مقصودت خواهی رسید.
در مسیر خود رقیبانی داری که نباید از حضور آن ها غافل شوی و سیاهی کبر و ریا را از صفحه دلت پاک کن.
