غزل شماره ۱۱۲ : آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

در ادامه متن کامل غزل شماره 112 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.

آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد
صبر و آرام تواند به من مسکین داد

وان که گیسوی تو را رسم تطاول آموخت
هم تواند کرمش داد من غمگین داد

من همان روز ز فرهاد طمع ببریدم
که عنان دل شیدا به لب شیرین داد

گنج زر گر نبود کنج قناعت باقیست
آن که آن داد به شاهان به گدایان این داد

خوش عروسیست جهان از ره صورت لیکن
هر که پیوست بدو عمر خودش کاوین داد

بعد از این دست من و دامن سرو و لب جوی
خاصه اکنون که صبا مژده فروردین داد

در کف غصه دوران دل حافظ خون شد
از فراق رخت ای خواجه قوام الدین داد

تعبیر فال شما

هرگز در مسیر دستیابی به اهدافت نا امیدی به دل راه مده که تا موفقیت فاصله زیادی نداری و با سخت کوشی می توانی به مراد دلت برسی.

پس از به دست آوردن ثروت همچنان قانع باش تا برکت مالت بیشتر شود. مبادا حق دیگران را لگدمال کنی و هرگز مغرور ظاهر زیبا و جوانی ات مباش که همه فناپذیر هستند.

به خداوند توکل کن و همه نا امیدی ها و تردیدها را از دلت بیرون بریز.

برای مشاهده فال حافظ روی دکمه زیر کلیک فرمایید :

فال حافظ