در ادامه متن کامل غزل شماره 426 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
از خون دل نوشتم نزدیک دوست نامه
انی رایت دهرا من هجرک القیامه
دارم من از فراقش در دیده صد علامت
لیست دموع عینی هذا لنا العلامه
هر چند کآزمودم از وی نبود سودم
من جرب المجرب حلت به الندامه
پرسیدم از طبیبی احوال دوست گفتا
فی بعدها عذاب فی قربها السلامه
گفتم ملامت آید گر گرد دوست گردم
و الله ما راینا حبا بلا ملامه
حافظ چو طالب آمد جامی به جان شیرین
حتی یذوق منه کاسا من الکرامه
تعبیر فال شما
گمشده ای داری که برای یافتنش تلاش زیادی کرده ای. جدایی و دوری امانت را بریده و تو را کج خلق کرده است.
صبوری کن، با تلاشی مضاعف پیش برو و هرگز اجازه نده نا امیدی بر دلت سایه بیندازد.
برای موفقیت لازم است با خردمندان مشورت کرده، نقاط ضعف خود را بیابی و در رفع آن ها تلاش کنی.
