در ادامه متن کامل غزل شماره 220 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
از دیده خون دل همه بر روی ما رود
بر روی ما ز دیده چه گویم چه‌ها رود
ما در درون سینه هوایی نهفته‌ایم
بر باد اگر رود دل ما زان هوا رود
خورشید خاوری کند از رشک جامه چاک
گر ماه مهرپرور من در قبا رود
بر خاک راه یار نهادیم روی خویش
بر روی ما رواست اگر آشنا رود
سیل است آب دیده و هر کس که بگذرد
گر خود دلش ز سنگ بود هم ز جا رود
ما را به آب دیده شب و روز ماجراست
زان رهگذر که بر سر کویش چرا رود
حافظ به کوی میکده دایم به صدق دل
چون صوفیان صومعه دار از صفا رود
تعبیر فال شما
این روزها که می گذرد به شدت احساس تنهایی می کنی و سنگ صبوری نمی یابی تا از دردهایت برایش بگویی. محبوب سر ناسازگاری دارد و این شرایط تو را بسیار اندوهگین ساخته است.
به امید خدا و با توکل بر خودش به مقصود خواهی رسید. دل پاک و ذات مهربانی داری. این که با همه تلاش هایت گاهی به نتایج دلخواهت نرسیده ای بی شک خیری در آن بوده است که تو از آن آگاه نیستی.
