در ادامه متن کامل غزل شماره 1 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها
به بوی نافه‌ای کاخر صبا زان طره بگشاید
ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دل ها
مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم
جرس فریاد می‌دارد که بربندید محمل ها
به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید
که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل ها
شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل
کجا دانند حال ما سبک باران ساحل ها
همه کارم ز خود کامی به بدنامی کشید آخر
نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل ها
حضوری گر همی خواهی از او غایب مشو حافظ
متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها
تعبیر فال شما
ای دلت صاف تر از آب روان … ترس از دشواری های زندگی را از صفحه دلت پاک کن و نگذار قلبت اسیر ناامیدی ها شود.
شاید زندگی همیشه بر وفق مرادت نباشد اما بی شک صحبت کردن با خردمندان می تواند به تو در گذر از چالش های زندگی کمک کند.
غم ها می گذرد، غصه ها رنگ می بازد و در نهایت تو به مقصودت خواهی رسید. به خودش توکل کن و از افشای راز دلت برای نا اهلان برحذر باش.
حواست باشد مبادا پایت بلغزد و از مسیر هدایت منحرف شوی!
