در ادامه متن کامل غزل شماره 3 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را
بده ساقی می باقی که در جنت نخواهی یافت
کنار آب رکن آباد و گلگشت مصلا را
فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب
چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را
ز عشق ناتمام ما جمال یار مستغنی است
به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را
من از آن حسن روزافزون که یوسف داشت دانستم
که عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا را
اگر دشنام فرمایی و گر نفرین دعا گویم
جواب تلخ می‌زیبد لب لعل شکرخا را
نصیحت گوش کن جانا که از جان دوست‌تر دارند
جوانان سعادتمند پند پیر دانا را
حدیث از مطرب و می گو و راز دهر کمتر جو
که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معما را
غزل گفتی و در سفتی بیا و خوش بخوان حافظ
که بر نظم تو افشاند فلک عقد ثریا را
تعبیر فال شما
ای دلت صاف تر از آب روان … زندگی بسیار ساده تر از آن است که سختش کنی! سعی کن قدردان موهبت های پروردگار بوده و آرامش را در زندگی ات جاری سازی.
طمع ورزی آتیه روشنی ندارد و می تواند در یک لحظه آبرویت را به باد هوا بدهد. از این خصلت دوری کن.
برای دستیابی به موفقیت، مشورت با افراد دانا را سر لوحه کارت قرار بده، کارهایت را تمام و کمال انجام بده و هرگز بد عهدی نکن.
هرگز نسبت به خلق خدا نیت بد نداشته باش که ممکن است در نقطه ای از زندگی دامنت را آتش بکشد.
