در ادامه متن کامل غزل شماره 434 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
ای دل مباش یک دم خالی ز عشق و مستی
وان گه برو که رستی از نیستی و هستی
گر جان به تن ببینی مشغول کار او شو
هر قبله‌ای که بینی بهتر ز خودپرستی
با ضعف و ناتوانی همچون نسیم خوش باش
بیماری اندر این ره بهتر ز تندرستی
در مذهب طریقت خامی نشان کفر است
آری طریق دولت چالاکی است و چستی
تا فضل و عقل بینی بی‌معرفت نشینی
یک نکته‌ات بگویم خود را مبین که رستی
در آستان جانان از آسمان میندیش
کز اوج سربلندی افتی به خاک پستی
خار ار چه جان بکاهد گل عذر آن بخواهد
سهل است تلخی می در جنب ذوق مستی
صوفی پیاله پیما حافظ قرابه پرهیز
ای کوته آستینان تا کی درازدستی
تعبیر فال شما
از عزیزانت غافل شده ای و بیش از حد خود را در مشغله های زندگی غرق کرده ای. غرور و خودبینی ات در برابر دیگران مایه رنجش آن ها می شود و این مسئله سرانجام خوبی برایت ندارد.
به خودت بیا و سعی کن با عشق و مهربانی با دیگران رفتار کنی. خوب فکر کن و خودت را از بیراهه ها بیرون بکش تا به مراد دل برسی.
