در ادامه متن کامل غزل شماره 394 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
ای روی ماه منظر تو نوبهار حسن
خال و خط تو مرکز حسن و مدار حسن
در چشم پرخمار تو پنهان فسون سحر
در زلف بی‌قرار تو پیدا قرار حسن
ماهی نتافت همچو تو از برج نیکویی
سروی نخاست چون قدت از جویبار حسن
خرم شد از ملاحت تو عهد دلبری
فرخ شد از لطافت تو روزگار حسن
از دام زلف و دانه خال تو در جهان
یک مرغ دل نماند نگشته شکار حسن
دایم به لطف دایه طبع از میان جان
می‌پرورد به ناز تو را در کنار حسن
گرد لبت بنفشه از آن تازه و تر است
کآب حیات می‌خورد از جویبار حسن
حافظ طمع برید که بیند نظیر تو
دیار نیست جز رخت اندر دیار حسن
تعبیر فال شما
خوشا به حالت که دوره خوشی هایت از راه رسیده و همای سعات روی شانه هایت نشسته است.
قدر اعضای خانواده و دوستانت را بدان که به تو نیکی فراوان کرده اند. عهد و پیمانی که با معشوق بسته ای خیر و زیبا است.
فرصت ها را غنیمت شمار و سعی کن با دور اندیشی، آینده زیبایی برای خودت رقم بزنی. در روزهای روشن زندگی مغرور نشو.
