در ادامه متن کامل غزل شماره 260 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
ای سرو ناز حسن که خوش می‌روی به ناز
عشاق را به ناز تو هر لحظه صد نیاز
فرخنده باد طلعت خوبت که در ازل
ببریده‌اند بر قد سروت قبای ناز
آن را که بوی عنبر زلف تو آرزوست
چون عود گو بر آتش سودا بسوز و ساز
پروانه را ز شمع بود سوز دل ولی
بی شمع عارض تو دلم را بود گداز
صوفی که بی تو توبه ز می کرده بود دوش
بشکست عهد چون در میخانه دید باز
از طعنه رقیب نگردد عیار من
چون زر اگر برند مرا در دهان گاز
دل کز طواف کعبه کویت وقوف یافت
از شوق آن حریم ندارد سر حجاز
هر دم به خون دیده چه حاجت وضو چو نیست
بی طاق ابروی تو نماز مرا جواز
چون باده باز بر سر خم رفت کف زنان
حافظ که دوش از لب ساقی شنید راز
تعبیر فال شما
مسیر عشق دشوار است و صبر و تحمل تو را می طلبد. بردبار باش که به زودی غم هجران به پایان رسیده و به معشوق می رسی.
با مردم صادق و صمیمی باش و برای تحقق هدف هایت با عزم راسخ قدم بردار و از حسودان هراسی به دل راه مده.
به دوستانی که چشم امید به یاری ات دوخته اند کمک کن و به عهدهایت وفادار باش. هرگز راز دلت را نزد نا محرمان فاش نکن.
