در ادامه متن کامل غزل شماره 267 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
ای صبا گر بگذری بر ساحل رود ارس
بوسه زن بر خاک آن وادی و مشکین کن نفس
منزل سلمی که بادش هر دم از ما صد سلام
پرصدای ساربانان بینی و بانگ جرس
محمل جانان ببوس آن گه به زاری عرضه دار
کز فراقت سوختم ای مهربان فریاد رس
من که قول ناصحان را خواندمی قول رباب
گوشمالی دیدم از هجران که اینم پند بس
عشرت شبگیر کن می نوش کاندر راه عشق
شبروان را آشنایی‌هاست با میر عسس
عشقبازی کار بازی نیست ای دل سر بباز
زان که گوی عشق نتوان زد به چوگان هوس
دل به رغبت می‌سپارد جان به چشم مست یار
گر چه هشیاران ندادند اختیار خود به کس
طوطیان در شکرستان کامرانی می‌کنند
و از تحسر دست بر سر می‌زند مسکین مگس
نام حافظ گر برآید بر زبان کلک دوست
از جناب حضرت شاهم بس است این ملتمس
تعبیر فال شما
استرس ها از هر طرف به سوی تو هجوم آورده اند و درد انتظار امانت را بریده است. نگران هستی که مبادا محبوب علاقه ای به تو نداشته باشد.
مسیر عشق و عاشقی همواره با دردها و رنج ها و غصه ها عجین بوده پس نگران نباش که به امید خدا اخبار خوشی دریافت خواهی کرد.
آینده روشنی در انتظارت است و با تلاش می توانی به جایگاهی والا دست پیدا کنی. ترس ها را رها کن و در مسیر موفقیت از موانع به سلامت عبور کن.
