در ادامه متن کامل غزل شماره 19 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست
منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست
شب تار است و ره وادی ایمن در پیش
آتش طور کجا موعد دیدار کجاست
هر که آمد به جهان نقش خرابی دارد
در خرابات بگویید که هشیار کجاست
آن کس است اهل بشارت که اشارت داند
نکته‌ها هست بسی محرم اسرار کجاست
هر سر موی مرا با تو هزاران کار است
ما کجاییم و ملامت گر بی‌کار کجاست
بازپرسید ز گیسوی شکن در شکنش
کاین دل غمزده سرگشته گرفتار کجاست
عقل دیوانه شد آن سلسله مشکین کو
دل ز ما گوشه گرفت ابروی دلدار کجاست
ساقی و مطرب و می جمله مهیاست ولی
عیش بی یار مهیا نشود یار کجاست
حافظ از باد خزان در چمن دهر مرنج
فکر معقول بفرما گل بی خار کجاست
تعبیر فال شما
سیاهی اندوه بر دلت سایه انداخته است. نگران و مضطرب نباش که به زودی زود گمشده ات را می یابی و غصه هایت به باد هوا می روند.
هرگز اسیر نا امیدی نشو و در مسیرت ثابت قدم باش که در نهایت به کام دلت می رسی.
هوشیار باش. خوشا به حالت که اخبار خوشی می شنوی و بعد از عبور از مشکلات، طعم شیرین پیروزی را خواهی چشید.
هرگز اندیشه ات را کنار نزن و به استعدادهای خودت ایمان داشته باش اما مبادا گرفتار غرور شوی و خودت را کامل بدانی زیرا که همه آدم ها نقص هایی دارند.
