در ادامه متن کامل غزل شماره 293 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
بامدادان که ز خلوتگه کاخ ابداع
شمع خاور فکند بر همه اطراف شعاع
برکشد آینه از جیب افق چرخ و در آن
بنماید رخ گیتی به هزاران انواع
در زوایای طربخانه جمشید فلک
ارغنون ساز کند زهره به آهنگ سماع
چنگ در غلغله آید که کجا شد منکر
جام در قهقهه آید که کجا شد مناع
وضع دوران بنگر ساغر عشرت بر گیر
که به هر حالتی این است بهین اوضاع
طره شاهد دنیی همه بند است و فریب
عارفان بر سر این رشته نجویند نزاع
عمر خسرو طلب ار نفع جهان می‌خواهی
که وجودیست عطابخش کریم نفاع
مظهر لطف ازل روشنی چشم امل
جامع علم و عمل جان جهان شاه شجاع
تعبیر فال شما
نگرانی به دلت راه مده و دلت را به امید زنده نگه دار که به امید خدا روزهای دشوار خواهد گذشت و آینده روشن فرا خواهد رسید.
حواست باشد فریب ریاکاران را نخوری و از آن ها دوری کنی که از راه درست تو را منحرف نکنند.
هر آن چه می خواهی از خداوند بخواه که به لطف و مرحمتش می توانی به مقصود دلت برسی.
صبوری کن، بیمار شفا خواهد گرفت و مسافر تو در سلامت کامل است.
