در ادامه متن کامل غزل شماره 66 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
بنال بلبل اگر با منت سر یاریست
که ما دو عاشق زاریم و کار ما زاریست
در آن زمین که نسیمی وزد ز طره دوست
چه جای دم زدن نافه‌های تاتاریست
بیار باده که رنگین کنیم جامه زرق
که مست جام غروریم و نام هشیاریست
خیال زلف تو پختن نه کار هر خامیست
که زیر سلسله رفتن طریق عیاریست
لطیفه‌ایست نهانی که عشق از او خیزد
که نام آن نه لب لعل و خط زنگاریست
جمال شخص نه چشم است و زلف و عارض و خال
هزار نکته در این کار و بار دلداریست
قلندران حقیقت به نیم جو نخرند
قبای اطلس آن کس که از هنر عاریست
بر آستان تو مشکل توان رسید آری
عروج بر فلک سروری به دشواریست
سحر کرشمه چشمت به خواب می‌دیدم
زهی مراتب خوابی که به ز بیداریست
دلش به ناله میازار و ختم کن حافظ
که رستگاری جاوید در کم آزاریست
تعبیر فال شما
مال دنیا ماندنی نیست و ظواهر دنیا به کسی وفادار نمی ماند. هرگز به دنیا وابسته مشو و برای دار و ندارش حرص نزن.
چندیست فکرت اسیر ثروت های دنیوی شده که ممکن است چهره ات را نزد خردمندان معنوی خدشه دار کند.
عزیز دل! سعی کن به سوی معنویات و ادب و هنر بروی و تمام تلاشت را به کار گیر تا محبوب دل ها باشی.
از دو رویی دور باش و با تکیه بر ایمان و صداقت در مسیر تحقق اهدافت گام بردار. هرگز حق مردم را پایمال نکن و طرفدار حق و حقیقت باش.
