در ادامه متن کامل غزل شماره 350 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
به عزم توبه سحر گفتم استخاره کنم
بهار توبه شکن میرسد چه چاره کنم
سخن درست بگویم نمیتوانم دید
که می خورند حریفان و من نظاره کنم
چو غنچه با لب خندان به یاد مجلس شاه
پیاله گیرم و از شوق جامه پاره کنم
به دور لاله دماغ مرا علاج کنید
گر از میانه بزم طرب کناره کنم
ز روی دوست مرا چون گل مراد شکفت
حواله سر دشمن به سنگ خاره کنم
گدای میکدهام لیک وقت مستی بین
که ناز بر فلک و حکم بر ستاره کنم
مرا که نیست ره و رسم لقمه پرهیزی
چرا ملامت رند شرابخواره کنم
به تخت گل بنشانم بتی چو سلطانی
ز سنبل و سمنش ساز طوق و یاره کنم
ز باده خوردن پنهان ملول شد حافظ
به بانگ بربط و نی رازش آشکاره کنم
تعبیر فال شما
هرگز با اهداف دور و دراز و محال عمر ارزشمندت را تلف نکن و با عقل و تدبیر تصمیم بگیر و عمل کن. میانه روی پیشه کن و بدان که افراط و تفریط عاقبت خوشی ندارد.
اگرچه موانع زیادی سر راهت قرار گرفته اما جسورانه قدم بردار و محکم باقی بمان که به مراد دلت خواهی رسید.