در ادامه متن کامل غزل شماره 315 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
به غیر از آن که بشد دین و دانش از دستم
بیا بگو که ز عشقت چه طرف بربستم
اگر چه خرمن عمرم غم تو داد به باد
به خاک پای عزیزت که عهد نشکستم
چو ذره گر چه حقیرم ببین به دولت عشق
که در هوای رخت چون به مهر پیوستم
بیار باده که عمریست تا من از سر امن
به کنج عافیت از بهر عیش ننشستم
اگر ز مردم هشیاری ای نصیحتگو
سخن به خاک میفکن چرا که من مستم
چگونه سر ز خجالت برآورم بر دوست
که خدمتی به سزا برنیامد از دستم
بسوخت حافظ و آن یار دلنواز نگفت
که مرهمی بفرستم که خاطرش خستم
تعبیر فال شما
می دانم در فراز و نشیب های زندگی سر درگم شده ای و در شرایط خوبی به سر نمی بری اما دلت به یاری پروردگار خوش باشد و امیدوار باش که به زودی صبح دولتت خواهد دمید.
خوشا به حالت که صداقت و ایمان دو رکن اصلی شخصیت تو را می سازند و هرگز با کسی عهد شکنی نکرده ای.
