در ادامه متن کامل غزل شماره 447 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
بیا با ما مورز این کینه داری
که حق صحبت دیرینه داری
نصیحت گوش کن کاین در بسی به
از آن گوهر که در گنجینه داری
ولیکن کی نمایی رخ به رندان
تو کز خورشید و مه آیینه داری
بد رندان مگو ای شیخ و هش دار
که با حکم خدایی کینه داری
نمی‌ترسی ز آه آتشینم
تو دانی خرقه پشمینه داری
به فریاد خمار مفلسان رس
خدا را گر می‌دوشینه داری
ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ
به قرآنی که اندر سینه داری
تعبیر فال شما
دلت پر از کینه ها و خشم ها است تا جایی که چشمانت را به روی حقایق بسته ای. سعی کن این همه حس و حال بد را کنترل کرده و با مسائل عقلانی برخورد کنی.
در دشواری های زندگی همواره هوشیار باش و عقل خود را به کار بگیر، در صورت نیاز می توانی روی کمک دوستان جانی حساب کنی.
پروردگار را یاد کن، به الطافش امید داشته باش و به خودش توکل کن تا مسیرت هموار شود.
