در ادامه متن کامل غزل شماره 32 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست
گشاد کار من اندر کرشمه‌های تو بست
مرا و سرو چمن را به خاک راه نشاند
زمانه تا قصب نرگس قبای تو بست
ز کار ما و دل غنچه صد گره بگشود
نسیم گل چو دل اندر پی هوای تو بست
مرا به بند تو دوران چرخ راضی کرد
ولی چه سود که سررشته در رضای تو بست
چو نافه بر دل مسکین من گره مفکن
که عهد با سر زلف گره گشای تو بست
تو خود وصال دگر بودی ای نسیم وصال
خطا نگر که دل امید در وفای تو بست
ز دست جور تو گفتم ز شهر خواهم رفت
به خنده گفت که حافظ برو که پای تو بست
تعبیر فال شما
به امید خدا زودتر از زود دعاهایت به درگاه پروردگار استجابت خواهد شد و به منظور دلت خواهی رسد.
فراموش نکن کامیابی ات در زندگی تنها حاصل تلاش های تو نیست بلکه بسیاری از افراد دلسوز زندگی ات در آن نقش داشته اند و به تنهایی نمی توانستی به موفقیت برسی.
پیمان شکنی نکن. ایام خوبی در انتظارت است و اوضاع بر وفق مرادت خواهد بود. قدردان معبود باش و از یادش غافل نشو.
