در ادامه متن کامل غزل شماره 55 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
خم زلف تو دام کفر و دین است
ز کارستان او یک شمه این است
جمالت معجز حسن است لیکن
حدیث غمزه‌ات سحر مبین است
ز چشم شوخ تو جان کی توان برد
که دایم با کمان اندر کمین است
بر آن چشم سیه صد آفرین باد
که در عاشق کشی سحرآفرین است
عجب علمیست علم هیئت عشق
که چرخ هشتمش هفتم زمین است
تو پنداری که بدگو رفت و جان برد
حسابش با کرام الکاتبین است
مشو حافظ ز کید زلفش ایمن
که دل برد و کنون دربند دین است
تعبیر فال شما
احساس می کنی تا رسیدن به منظور دلت راه زیادی مانده و وصال یار در گروی مصائب فراوان است اما دل به خداوند بده که با یاد و توکل بر خودش و به کارگیری اندیشه ات می توانی از دشواری ها عبور کنی و به مرادت برسی.
اطرافیان حسود نیت بدی نسبت به تو دارند و به دنبال فریبت هستند، حواست به آن ها باشد و برای مقابله از پروردگار یاری بجوی.
