در ادامه متن کامل غزل شماره 302 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
خوش خبر باشی ای نسیم شمال
که به ما می‌رسد زمان وصال
قصّهُ العشقِ لا انفصام لها
فُصِمَت ها هُنا لسانُ القال
ما لِسَلمی و من بذی سَلَمِ
أینَ جیرانُنا و کیف الحال
عَفَتِ الدارُ بعدَ عافیهٍ
فاسألوا حالَها عَنِ الاطلال
فی جمالِ الکمالِ نِلتَ مُنی
صَرَّفَ اللهُ عَنکَ عَینَ کمال
یا برید الحِمی حَماکَ الله
مرحباً مرحباً تعال تعال
عرصهٔ بزمگاه خالی ماند
از حریفان و جام مالامال
سایه افکند حالیا شب هجر
تا چه بازند شب روان خیال
ترک ما سوی کس نمی‌نگرد
آه از این کبریا و جاه و جلال
حافظا عشق و صابری تا چند
نالهٔ عاشقان خوش است بنال
تعبیر فال شما
بی صبرانه منتظر شنیدن خبری هستی که تاب و تحملت را به ستوه رسانده اما به امید خدا انتظارهایت تمام می شود. فراق به پایان می رسد و دلت با دیدن روی یار به خوش ترین روزهایش می رسد.
عزیزت بیمار شده، دل قوی دار که به زودی شفا خواهد گرفت. هدیه ای دریافت خواهی کرد و مسافری که در راه داری سالم نزد تو خواهد آمد. صبوری پیشه کن، به گمشده ات خواهی رسید.
