در ادامه متن کامل غزل شماره 451 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
خوش کرد یاوری فلکت روز داوری
تا شکر چون کنی و چه شکرانه آوری
آن کس که اوفتاد خدایش گرفت دست
گو بر تو باد تا غم افتادگان خوری
در کوی عشق شوکت شاهی نمی‌خرند
اقرار بندگی کن و اظهار چاکری
ساقی به مژدگانی عیش از درم درآی
تا یک دم از دلم غم دنیا به دربری
در شاهراه جاه و بزرگی خطر بسیست
آن به کز این گریوه سبکبار بگذری
سلطان و فکر لشکر و سودای تاج و گنج
درویش و امن خاطر و کنج قلندری
یک حرف صوفیانه بگویم اجازت است
ای نور دیده صلح به از جنگ و داوری
نیل مراد بر حسب فکر و همت است
از شاه نذر خیر و ز توفیق یاوری
حافظ غبار فقر و قناعت ز رخ مشوی
کاین خاک بهتر از عمل کیمیاگری
تعبیر فال شما
در مسیرت با مشکلاتی مواجه می شوی که برای عبور از آن ها باید از تیزهوشی و عقل خود بهره ببری. مبادا دلت را خانه کینه ها و تنفرها کنی. برای آن که محتاج دیگران نباشی همواره به آن چه داری قناعت کن.
هر لحظه به یاد خداوند باش و در کمک کردن به بندگانش کوتاهی نکن. توکل داشته باش و بدان که با تکیه بر عقل و اراده ات می توانی به بهترین ها برسی.
