در ادامه متن کامل غزل شماره 152 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد
عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد
جلوه‌ای کرد رخت دید ملک عشق نداشت
عین آتش شد از این غیرت و بر آدم زد
عقل می‌خواست کز آن شعله چراغ افروزد
برق غیرت بدرخشید و جهان برهم زد
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز
دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد
دیگران قرعه قسمت همه بر عیش زدند
دل غمدیده ما بود که هم بر غم زد
جان علوی هوس چاه زنخدان تو داشت
دست در حلقه آن زلف خم اندر خم زد
حافظ آن روز طربنامه عشق تو نوشت
که قلم بر سر اسباب دل خرم زد
تعبیر فال شما
عشق شگفت انگیزترین هدیه پروردگار به قلب آدمی است اما دل افراد خودبین و مغرور و نامحرمان از این هدیه محروم است.
اگر خواهان رسیدن به مراد دلت هستی باید تلاش کنی و از هیچ درد و رنجی واهمه به دل راه ندهی. بی شک بهترین های زندگی به راحتی به دست نمی آیند.
در امور زندگی ات اندیشه کن و حواست به فریب دشمنان و حسادت حسودان باشد. به امید خدا خوشی ها در راه هستند و با روان پاکی که داری موفقیت از آن تو خواهد بود.
