در ادامه متن کامل غزل شماره 45 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است
صراحی می ناب و سفینه غزل است
جریده رو که گذرگاه عافیت تنگ است
پیاله گیر که عمر عزیز بی‌بدل است
نه من ز بی عملی در جهان ملولم و بس
ملالت علما هم ز علم بی عمل است
به چشم عقل در این رهگذار پرآشوب
جهان و کار جهان بی‌ثبات و بی‌محل است
بگیر طره مه چهره‌ای و قصه مخوان
که سعد و نحس ز تاثیر زهره و زحل است
دلم امید فراوان به وصل روی تو داشت
ولی اجل به ره عمر رهزن امل است
به هیچ دور نخواهند یافت هشیارش
چنین که حافظ ما مست باده ازل است
تعبیر فال شما
قدر روزهای دل انگیز جوانی را بدان و از بهترین هایش بهره ببر. فرصت های زندگی مثل ابرها در گذرند، از آن ها غافل نمان تا در آینده حسرت نخوری.
به یاد داشته باش دوستان با صفا و خوب هدیه های ارزشمند زندگی هستند که نباید بگذاری از دست بروند. قدرشان را بدان و در حفظ رابطه ات با آن ها بکوش.
صبوری کن و در مقابل مشکلات زانو نزن. یاد خداوند آرامش بخش قلب هاست، به او اعتماد داشته باش.
برای کامیابی در زندگی به هوش باش.
