در ادامه متن کامل غزل شماره 27 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگس مستش مست
در نعل سمند او شکل مه نو پیدا
وز قد بلند او بالای صنوبر پست
آخر به چه گویم هست از خود خبرم چون نیست
وز بهر چه گویم نیست با وی نظرم چون هست
شمع دل دمسازم بنشست چو او برخاست
و افغان ز نظربازان برخاست چو او بنشست
گر غالیه خوش بو شد در گیسوی او پیچید
ور وسمه کمانکش گشت در ابروی او پیوست
بازآی که بازآید عمر شده حافظ
هر چند که ناید باز تیری که بشد از شست
تعبیر فال شما
گویی مسیر زندگی ات پر از فراز و نشیب است و رسیدن به هدف در گروی بیشترین تلاش، همین مسئله باعث شده نا امیدی بر صفحه دلت سایه افکنده و غمگین باشی.
به خاطر داشته باش از یاس جز عقب ماندن چیزی حاصل نخواهد شد. نا امیدی را کنار بزن و بر خودش توکل کن که یادش تو را به مقصد می رساند.
در اندیشه ات برای انجام کاری برنامه ریزی کرده ای که صد البته پر بار خواهد بود به شرط آن که بخواهی به تجربه خردمندان توجه کنی. به امید خدا دشواری ها تمام می شوند و روزهای بهتر از راه می رسند.
