در ادامه متن کامل غزل شماره 285 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
در عهد پادشاه خطابخش جرم پوش
حافظ قرابه کش شد و مفتی پیاله نوش
صوفی ز کنج صومعه با پای خم نشست
تا دید محتسب که سبو می‌کشد به دوش
احوال شیخ و قاضی و شرب الیهودشان
کردم سؤال صبحدم از پیر می فروش
گفتا نه گفتنیست سخن گر چه محرمی
درکش زبان و پرده نگه دار و می بنوش
ساقی بهار می‌رسد و وجه می نماند
فکری بکن که خون دل آمد ز غم به جوش
عشق است و مفلسی و جوانی و نوبهار
عذرم پذیر و جرم به ذیل کرم بپوش
تا چند همچو شمع زبان آوری کنی
پروانه مراد رسید ای محب خموش
ای پادشاه صورت و معنی که مثل تو
نادیده هیچ دیده و نشنیده هیچ گوش
چندان بمان که خرقه ازرق کند قبول
بخت جوانت از فلک پیر ژنده پوش
تعبیر فال شما
هرگز به وعده های پوچ دیگران دل مبند و برای رسیدن به رویاهایت به آن ها تکیه نکن که برای موفقیت تنها به اراده قوی و تلاش و توانایی های خودت نیاز خواهی داشت.
راز دلت را برای نا محرمان فاش مکن. به امید خدا اخبار خوشی از مسافر دریافت خواهی کرد.
برای رسیدن به مقصود باید صبور باشی و از موانع عبور کنی. از عجله کردن بپرهیز.
