در ادامه متن کامل غزل شماره 187 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
دلا بسوز که سوز تو کارها بکند
نیاز نیم شبی دفع صد بلا بکند
عتاب یار پری چهره عاشقانه بکش
که یک کرشمه تلافی صد جفا بکند
ز ملک تا ملکوتش حجاب بردارند
هر آن که خدمت جام جهان نما بکند
طبیب عشق مسیحادم است و مشفق لیک
چو درد در تو نبیند که را دوا بکند
تو با خدای خود انداز کار و دل خوش دار
که رحم اگر نکند مدعی خدا بکند
ز بخت خفته ملولم بود که بیداری
به وقت فاتحه صبح یک دعا بکند
بسوخت حافظ و بویی به زلف یار نبرد
مگر دلالت این دولتش صبا بکند
تعبیر فال شما
دلت به نور ایمان روشن باشد و تنها به پروردگارت تکیه کن که نا امید شدن از درگاه او هیچ مشکلی را حل نخواهد کرد. فراموش نکن برای تحقق رویاهایت باید روی پای خودت بایستی.
حسودان و دشمنان همواره سعی می کنند از راهی به تو آسیب برسانند بنابراین همواره گوش به زنگ باش و فریب آن ها را نخور.
در زندگی ات به رفتارت با دیگران توجه داشته باش زیرا تعیین کننده رفتاری است که با تو خواهد شد.
