در ادامه متن کامل غزل شماره 140 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد
یاد حریف شهر و رفیق سفر نکرد
یا بخت من طریق مروت فرو گذاشت
یا او به شاهراه طریقت گذر نکرد
گفتم مگر به گریه دلش مهربان کنم
چون سخت بود در دل سنگش اثر نکرد
شوخی مکن که مرغ دل بی‌قرار من
سودای دام عاشقی از سر به درنکرد
هر کس که دید روی تو بوسید چشم من
کاری که کرد دیده من بی نظر نکرد
من ایستاده تا کنمش جان فدا چو شمع
او خود گذر به ما چو نسیم سحر نکرد
تعبیر فال شما
مسیر پر چالشی در پیش داری تا به مقصود دلت برسی. بسیاری از اطرافیان دست یاری به سمتت دراز نکرده اند اما بدان که با توکل بر پروردگار و باور توانایی های خودت می توانی به اهدافت برسی.
حواست باشد به ظواهر دنیا وابسته نشوی و با دیگران با عطوفت رفتار کنی. این دنیا محل گذر است و هرگز کسی تا ابد در آن منزل نداشته است.
