در ادامه متن کامل غزل شماره 266 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
دلم رمیده لولی‌وشیست شورانگیز
دروغ وعده و قتال وضع و رنگ آمیز
فدای پیرهن چاک ماه رویان باد
هزار جامه تقوی و خرقه پرهیز
خیال خال تو با خود به خاک خواهم برد
که تا ز خال تو خاکم شود عبیرآمیز
فرشته عشق نداند که چیست ای ساقی
بخواه جام و گلابی به خاک آدم ریز
پیاله بر کفنم بند تا سحرگه حشر
به می ز دل ببرم هول روز رستاخیز
فقیر و خسته به درگاهت آمدم رحمی
که جز ولای توام نیست هیچ دست آویز
بیا که هاتف میخانه دوش با من گفت
که در مقام رضا باش و از قضا مگریز
میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست
تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز
تعبیر فال شما
زندگی انسان بدون عشق هیچ معنا و مفهومی ندارد. حواست باشد فریب ظاهر دیگران را نخوری و صداقت دوستانت را محک بزنی تا مدعیان ظاهری تو را از راه به در نکنند.
قانع باش و از حرص و طمع اجتناب کن و بدان که غرور، پشیمانی به دنبال خواهد داشت. رقیبانت به دنبال راهی برای ضربه زدن به تو هستند اما با دل پاک و دعای والدین که پشت سر تو است به امید خدا به موفقیت می رسی.
