در ادامه متن کامل غزل شماره 137 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
دل از من برد و روی از من نهان کرد
خدا را با که این بازی توان کرد
شب تنهاییم در قصد جان بود
خیالش لطف‌های بی‌کران کرد
چرا چون لاله خونین دل نباشم
که با ما نرگس او سرگران کرد
که را گویم که با این درد جان سوز
طبیبم قصد جان ناتوان کرد
بدان سان سوخت چون شمعم که بر من
صراحی گریه و بربط فغان کرد
صبا گر چاره داری وقت وقت است
که درد اشتیاقم قصد جان کرد
میان مهربانان کی توان گفت
که یار ما چنین گفت و چنان کرد
عدو با جان حافظ آن نکردی
که تیر چشم آن ابروکمان کرد
تعبیر فال شما
غم و اندوه تمام وجودت را فرا گرفته و خودت را همچون وسیله ای می بینی که دیگران با استفاده از آن به اهداف خود می رسند.
اگر می خواهی اشتباهت را جبران کنی هنوز دیر نشده و می توانی جلوی ضررهای بیشتر را بگیری.
بی صبری در راه رسیدن به مراد دلت قلبت را تنگ کرده اما آشفته خاطر نباش که زودتر از زود به مقصودت خواهی رسید.
ارزش خود را بشناس. تصمیمی گرفته ای که برای آن باید سرعت و دقت کامل به خرج دهی و با خردمندان مشورت کنی.
توکل بر خداوند را فراموش نکن.
