در ادامه متن کامل غزل شماره 56 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
دل سراپرده محبت اوست
دیده آیینه دار طلعت اوست
من که سر درنیاورم به دو کون
گردنم زیر بار منت اوست
تو و طوبی و ما و قامت یار
فکر هر کس به قدر همت اوست
گر من آلوده دامنم چه عجب
همه عالم گواه عصمت اوست
من که باشم در آن حرم که صبا
پرده دار حریم حرمت اوست
بی خیالش مباد منظر چشم
زان که این گوشه جای خلوت اوست
هر گل نو که شد چمن آرای
ز اثر رنگ و بوی صحبت اوست
دور مجنون گذشت و نوبت ماست
هر کسی پنج روز نوبت اوست
ملکت عاشقی و گنج طرب
هر چه دارم ز یمن همت اوست
من و دل گر فدا شدیم چه باک
غرض اندر میان سلامت اوست
فقر ظاهر مبین که حافظ را
سینه گنجینه محبت اوست
تعبیر فال شما
تمام تلاشت را برای تحقق هدف و رسیدن به مراد دلت به کار گیر و شک نکن که در سایه تلاش و صبوری به وصالش خواهی رسید.
اگرچه توکل بر خداوند لازمه هر موفقیتی است اما برای رسیدن به اهدافت نباید بنشینی و انتظار معجزه را بکشی بلکه باید به توانمندی های خود تکیه کرده و جلو بروی.
یاد خداوند را بر صفحه دلت حک کن و حواست به رفتارت باشد که پروردگار همواره ناظر توست.
از مسیر درست منحرف نشو که جزئی ترین اشتباه نیز می تواند تمام تلاش هایت را به باد دهد.
از روزگار جوانی نهایت استفاده را ببر و فرصت ها دریاب.
