⭐️ غزلیات دیوان حافظ

غزل شماره ۴۹۵ : می خواه و گل افشان کن از دهر چه می‌جویی

غزل شماره ۴۹۴ : ای دل گر از آن چاه زنخدان به درآیی

غزل شماره ۴۹۳ : ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی

غزل شماره ۴۹۲ : سلامی چو بوی خوش آشنایی

غزل شماره ۴۹۱ : به چشم کرده‌ام ابروی ماه سیمایی

غزل شماره ۴۹۰ : در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی

غزل شماره ۴۸۹ : ای در رخ تو پیدا انوار پادشاهی

غزل شماره ۴۸۸ : سحرم هاتف میخانه به دولتخواهی

غزل شماره ۴۸۷ : ای بی‌خبر بکوش که صاحب خبر شوی

غزل شماره ۴۸۶ : بلبل ز شاخ سرو به گلبانگ پهلوی

غزل شماره ۴۸۵ : ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی

غزل شماره ۴۸۴ : تو مگر بر لب آبی به هوس بنشینی

غزل شماره ۴۸۳ : سحرگه ره روی در سرزمینی

غزل شماره ۴۸۲ : ای دل به کوی عشق گذاری نمی‌کنی

غزل شماره ۴۸۱ : بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنی

غزل شماره ۴۸۰ : ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی

غزل شماره ۴۷۹ : صبح است و ژاله می‌چکد از ابر بهمنی

غزل شماره ۴۷۸ : نوش کن جام شراب یک منی

غزل شماره ۴۷۷ : دو یار زیرک و از باده کهن دومنی

غزل شماره ۴۷۶ : نسیم صبح سعادت بدان نشان که تو دانی

غزل شماره ۴۷۵ : گفتند خلایق که تویی یوسف ثانی

غزل شماره ۴۷۴ : هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی

غزل شماره ۴۷۳ : وقت را غنیمت دان آن قدر که بتوانی

غزل شماره ۴۷۲ : احمد الله علی معدله السلطان

غزل شماره ۴۷۱ : ز دلبرم که رساند نوازش قلمی

غزل شماره ۴۷۰ : سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی

غزل شماره ۴۶۹ : انت روائح رند الحمی و زاد غرامی

غزل شماره ۴۶۸ : که برد به نزد شاهان ز من گدا پیامی

غزل شماره ۴۶۷ : زان می عشق کز او پخته شود هر خامی

غزل شماره ۴۶۶ : این خرقه که من دارم در رهن شراب اولی

غزل شماره ۴۶۵ : رفتم به باغ صبحدمی تا چنم گلی

غزل شماره ۴۶۴ : بگرفت کار حسنت چون عشق من کمالی

غزل شماره ۴۶۳ : سلام الله ما کر اللیالی

غزل شماره ۴۶۲ : یا مبسما یحاکی درجا من اللالی

غزل شماره ۴۶۱ : کتبت قصه شوقی و مدمعی باکی

غزل شماره ۴۶۰ : سلیمی منذ حلت بالعراق

غزل شماره ۴۵۹ : زین خوش رقم که بر گل رخسار می‌کشی

غزل شماره ۴۵۸ : ای دل آن دم که خراب از می گلگون باشی

غزل شماره ۴۵۷ : هزار جهد بکردم که یار من باشی

غزل شماره ۴۵۶ : نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی

غزل شماره ۴۵۵ : عمر بگذشت به بی‌حاصلی و بوالهوسی

غزل شماره ۴۵۴ : ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی

غزل شماره ۴۵۳ : ای که دایم به خویش مغروری

غزل شماره ۴۵۲ : طفیل هستی عشقند آدمی و پری

غزل شماره ۴۵۱ : خوش کرد یاوری فلکت روز داوری

غزل شماره ۴۵۰ : روزگاریست که ما را نگران می‌داری

غزل شماره ۴۴۹ : ای که مهجوری عشاق روا می‌داری

غزل شماره ۴۴۸ : ای که در کوی خرابات مقامی داری

غزل شماره ۴۴۷ : بیا با ما مورز این کینه داری

غزل شماره ۴۴۶ : صبا تو نکهت آن زلف مشک بو داری

غزل شماره ۴۴۵ : تو را که هر چه مراد است در جهان داری

غزل شماره ۴۴۴ : شهریست پرظریفان و از هر طرف نگاری

غزل شماره ۴۴۳ : چو سرو اگر بخرامی دمی به گلزاری

غزل شماره ۴۴۲ : به جان او که گرم دسترس به جان بودی

غزل شماره ۴۴۱ : چه بودی ار دل آن ماه مهربان بودی

غزل شماره ۴۴۰ : سحر با باد می‌گفتم حدیث آرزومندی

غزل شماره ۴۳۹ : دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی

غزل شماره ۴۳۸ : سبت سلمی بصدغیها فؤادی

غزل شماره ۴۳۷ : ای قصه بهشت ز کویت حکایتی

غزل شماره ۴۳۶ : آن غالیه خط گر سوی ما نامه نوشتی