در ادامه متن کامل غزل شماره 9 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
رونق عهد شباب است دگر بستان را
می‌رسد مژده گل بلبل خوش الحان را
ای صبا گر به جوانان چمن بازرسی
خدمت ما برسان سرو و گل و ریحان را
گر چنین جلوه کند مغبچه باده فروش
خاکروب در میخانه کنم مژگان را
ای که بر مه کشی از عنبر سارا چوگان
مضطرب حال مگردان من سرگردان را
ترسم این قوم که بر دردکشان می‌خندند
در سر کار خرابات کنند ایمان را
یار مردان خدا باش که در کشتی نوح
هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را
برو از خانه گردون به در و نان مطلب
کان سیه کاسه در آخر بکشد مهمان را
هر که را خوابگه آخر مشتی خاک است
گو چه حاجت که به افلاک کشی ایوان را
ماه کنعانی من مسند مصر آن تو شد
وقت آن است که بدرود کنی زندان را
حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی
دام تزویر مکن چون دگران قرآن را
تعبیر فال شما
جوانی قشنگ ترین دوره زندگی است که اگر از کف بدهی حسرتش جانسوز خواهد بود، پس قدر این زیباترین فرصت را بدان.
برای موردی دست به دامان دعا به درگاه خداوند شده ای، منتظر خبرهای نیکو باش و از یاد پروردگار غفلت نکن.
به امید خدا روزهای خوب تر از خوبی در راه است و ثمره سخت کوشی ات را خواهی دید. بی شک در سایه ایمان و تلاش به مقصود دلت خواهی رسید.
کمی کمتر به فکر مادیات باش و برای ایمن بودن از بلا و حوادث چشم امیدت به خدا و قرآن باشد.
