در ادامه متن کامل غزل شماره 30 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
زلفت هزار دل به یکی تار مو ببست
راه هزار چاره گر از چار سو ببست
تا عاشقان به بوی نسیمش دهند جان
بگشود نافه‌ای و در آرزو ببست
شیدا از آن شدم که نگارم چو ماه نو
ابرو نمود و جلوه گری کرد و رو ببست
ساقی به چند رنگ می اندر پیاله ریخت
این نقش‌ها نگر که چه خوش در کدو ببست
یا رب چه غمزه کرد صراحی که خون خم
با نعره‌های قلقلش اندر گلو ببست
مطرب چه پرده ساخت که در پرده سماع
بر اهل وجد و حال در های و هو ببست
حافظ هر آن که عشق نورزید و وصل خواست
احرام طوف کعبه دل بی وضو ببست
تعبیر فال شما
اجازه نده سایه نا امیدی آسمان دلت را تاریک کند بلکه برای مقصود و هدفت تلاش کن. دشواری ها و موانع زیادی در مقابلت قرار گرفته اما بدان که پروردگار هرگز مشکل بدون راه حل و بالاتر از حد ظرفیت تو بر سر راهت قرار نمی دهد.
نا امیدی ها را کنار بزن و با عزم راسخ جلو برو.
به خاطر داشته باش هوسی که نام عشق روی آن گذاشته باشند حاصل خوبی نخواهد داشت. از افرادی که لباس دوست بر تن کرده اند دوری کن و به معبود اعتماد داشته باش که در نهایت مشکلاتت حل خواهد شد و به هدفت نائل می شوی.
