در ادامه متن کامل غزل شماره 379 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
سرم خوش است و به بانگ بلند می‌گویم
که من نسیم حیات از پیاله می‌جویم
عبوس زهد به وجه خمار ننشیند
مرید خرقه دردی کشان خوش خویم
شدم فسانه به سرگشتگی و ابروی دوست
کشید در خم چوگان خویش چون گویم
گرم نه پیر مغان در به روی بگشاید
کدام در بزنم چاره از کجا جویم
مکن در این چمنم سرزنش به خودرویی
چنان که پرورشم می‌دهند می‌رویم
تو خانقاه و خرابات در میانه مبین
خدا گواه که هر جا که هست با اویم
غبار راه طلب کیمیای بهروزیست
غلام دولت آن خاک عنبرین بویم
ز شوق نرگس مست بلندبالایی
چو لاله با قدح افتاده بر لب جویم
بیار می که به فتوی حافظ از دل پاک
غبار زرق به فیض قدح فروشویم
تعبیر فال شما
مبادا به دام تردیدهای بی اساس بیفتی که سرانجام خوبی برایت ندارد. همواره قبل از هر تصمیم، خوب فکر کرده و دور اندیش باش.
از ریاکاران دوری کن و سعی کن در همه شرایط صداقت داشته باشی.
هرگز کارهایت را به تعویق نینداز و از اهمال کاری دست بکش تا آینده روشنی برای خودت بسازی.
