در ادامه متن کامل غزل شماره 125 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد
بنده طلعت آن باش که آنی دارد
شیوه حور و پری گر چه لطیف است ولی
خوبی آن است و لطافت که فلانی دارد
چشمه چشم مرا ای گل خندان دریاب
که به امید تو خوش آب روانی دارد
گوی خوبی که برد از تو که خورشید آن جا
نه سواریست که در دست عنانی دارد
دل نشان شد سخنم تا تو قبولش کردی
آری آری سخن عشق نشانی دارد
خم ابروی تو در صنعت تیراندازی
برده از دست هر آن کس که کمانی دارد
در ره عشق نشد کس به یقین محرم راز
هر کسی بر حسب فکر گمانی دارد
با خرابات نشینان ز کرامات ملاف
هر سخن وقتی و هر نکته مکانی دارد
مرغ زیرک نزند در چمنش پرده سرای
هر بهاری که به دنباله خزانی دارد
مدعی گو لغز و نکته به حافظ مفروش
کلک ما نیز زبانی و بیانی دارد
تعبیر فال شما
ظاهر دنیا و زیبایی برخی آدم ها فریبت ندهد که بسیاری از آن ها از درون نه تنها زیبا نبوده بلکه ممکن است زشت و ناخوشایند باشند.
همواره در زندگی به دنبال درون زیبای آدم ها باش و سعی کن خودت نیز سیرت زیبایی داشته باشی.
حواست باشد بسیاری از افراد محرم راز دلت نیستند و نباید اسرارت را برای آن ها فاش کنی.
خودخواهی ناپسند است، خود را اسیر آن نکن و از مشورت با دوستان دلسوز بهره مند شو.
