در ادامه متن کامل غزل شماره 201 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند
که زیرکان جهان از کمندشان نرهند
من ار چه عاشقم و رند و مست و نامه سیاه
هزار شکر که یاران شهر بی‌گنهند
جفا نه پیشه درویشیست و راهروی
بیار باده که این سالکان نه مرد رهند
مبین حقیر گدایان عشق را کاین قوم
شهان بی کمر و خسروان بی کلهند
به هوش باش که هنگام باد استغنا
هزار خرمن طاعت به نیم جو ننهند
مکن که کوکبه دلبری شکسته شود
چو بندگان بگریزند و چاکران بجهند
غلام همت دردی کشان یک رنگم
نه آن گروه که ازرق لباس و دل سیهند
قدم منه به خرابات جز به شرط ادب
که سالکان درش محرمان پادشهند
جناب عشق بلند است همتی حافظ
که عاشقان ره بی‌همتان به خود ندهند
تعبیر فال شما
برای رسیدن به مقصود دلت به اراده ای آهنین و عزم جزم نیاز داری و در این مسیر باید روی شناخت کامل و دقیق دیگران توجه ویژه ای داشته باشی تا مبادا افراد نا خلف را به عنوان دوستان خود انتخاب کنی.
معشوق را آزرده ای، از حرف های طعنه آمیز بر حذر باش که دلش را به درد خواهد آورد.
همواره در مسیر پاکی قدم بردار و حواست باشد از انصاف و درستی منحرف نشوی. تردیدی نیست با فریب و دغل کاری به هدف خود نخواهی رسید.
در کارها اندیشه کن و مگذار ساده لوحی اجازه سوء استفاده دیگران را بدهد.
