در ادامه متن کامل غزل شماره 25 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست
صلای سرخوشی ای صوفیان باده پرست
اساس توبه که در محکمی چو سنگ نمود
ببین که جام زجاجی چه طرفه‌اش بشکست
بیار باده که در بارگاه استغنا
چه پاسبان و چه سلطان چه هوشیار و چه مست
از این رباط دودر چون ضرورت است رحیل
رواق و طاق معیشت چه سربلند و چه پست
مقام عیش میسر نمی‌شود بی‌رنج
بلی به حکم بلا بسته‌اند عهد الست
به هست و نیست مرنجان ضمیر و خوش می‌باش
که نیستیست سرانجام هر کمال که هست
شکوه آصفی و اسب باد و منطق طیر
به باد رفت و از او خواجه هیچ طرف نبست
به بال و پر مرو از ره که تیر پرتابی
هوا گرفت زمانی ولی به خاک نشست
زبان کلک تو حافظ چه شکر آن گوید
که گفته سخنت می‌برند دست به دست
تعبیر فال شما
تلاش و پشتکار در زندگی است که زندگی ما آدم ها را می سازد. تو هم اگر می خواهی به مقصود دلت برسی باید تا آن جا که می توانی تلاش کنی و در مسیر رسیدن توقف نداشته باشی.
سعی کن رو به رشد معنوی حرکت کنی تا در نهایت با خود واقعی ات ملاقات داشته باشی و به یاد داشته باش که راه و رسم رسیدن به اهداف داشتن اخلاق نیک، تقوی، اندیشیدن و کسب روزی حلال است.
این که به چه جایگاهی دست پیدا کنی مهم نیست، مهم این است که چراغ یاد پروردگار همیشه دلت را روشن نگه دارد و در بندگی اش تلاش کنی. در غیر این صورت ممکن است دستاوردهای زندگی ات به باد هوا برود.
