در ادامه متن کامل غزل شماره 105 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد
ور نه اندیشه این کار فراموشش باد
آن که یک جرعه می از دست تواند دادن
دست با شاهد مقصود در آغوشش باد
پیر ما گفت خطا بر قلم صنع نرفت
آفرین بر نظر پاک خطاپوشش باد
شاه ترکان سخن مدعیان می‌شنود
شرمی از مظلمه خون سیاووشش باد
گر چه از کبر سخن با من درویش نگفت
جان فدای شکرین پسته خاموشش باد
چشمم از آینه داران خط و خالش گشت
لبم از بوسه ربایان بر و دوشش باد
نرگس مست نوازش کن مردم دارش
خون عاشق به قدح گر بخورد نوشش باد
به غلامی تو مشهور جهان شد حافظ
حلقه بندگی زلف تو در گوشش باد
تعبیر فال شما
حواست باشد آزمندی و طمع داشتن در زندگی از خصوصیات ناپسندی است که می تواند تو را به دام بیندازد. دست از زیاده روی برداشته و تعادل را در زندگی ات در نظر گیر تا از بروز اتفاقات ناخوشایند جلوگیری شود.
سعی کن همواره به فکر نیازمندان باشی و قسمتی از درآمد خود را به آن ها اختصاص دهی، چرا که انفاق در راه خداوند خود باعث برکت مال خواهد شد.
به هوش باش و نگذار سایه نا امیدی دلت را تاریک کند. اگرچه ظاهر معصومی داری اما در زندگی ات بارها به مظلومان جفا کرده ای.
بیشتر به بندگان خدا توجه کن و بخشش را سرلوحه زندگی ات قرار بده. در بندگی پروردگار کوشا باش تا دیگران به خوبی یادت کنند.
