در ادامه متن کامل غزل شماره 296 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
طالع اگر مدد دهد دامنش آورم به کف
گر بکشم زهی طرب ور بکشد زهی شرف
طرف کرم ز کس نبست این دل پر امید من
گر چه سخن همی‌برد قصه من به هر طرف
از خم ابروی توام هیچ گشایشی نشد
وه که در این خیال کج عمر عزیز شد تلف
ابروی دوست کی شود دستکش خیال من
کس نزده‌ست از این کمان تیر مراد بر هدف
چند به ناز پرورم مهر بتان سنگدل
یاد پدر نمی‌کنند این پسران ناخلف
من به خیال زاهدی گوشه‌نشین و طرفه آنک
مغبچه‌ای ز هر طرف می‌زندم به چنگ و دف
بی خبرند زاهدان نقش بخوان ولاتقل
مست ریاست محتسب باده بده ولاتخف
صوفی شهر بین که چون لقمه شبهه می‌خورد
پاردمش دراز باد آن حیوان خوش علف
حافظ اگر قدم زنی در ره خاندان به صدق
بدرقه رهت شود همت شحنه نجف
تعبیر فال شما
در مسیری سخت و پر پیچ و خم قدم گذاشته ای اما بدان نباید زندگی ات را صرف آرزوهای محال کنی. افراد دو رو دوره ات کرده اند و مدام انرژی منفی به تو می دهند که باید از آن ها پرهیز کنی.
فراموش نکن با صداقت و یک رنگی می توانی به بزرگ ترین اهدافت جامه عمل بپوشانی.
از بد بینی و افکار منفی به دور باش و بدان که ایمان و اخلاص از بزرگ ترین موهبت ها هستند.
به پروردگار توکل داشته باش
