در ادامه متن کامل غزل شماره 95 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت
خرابم می‌کند هر دم فریب چشم جادویت
پس از چندین شکیبایی شبی یا رب توان دیدن
که شمع دیده افروزیم در محراب ابرویت
سواد لوح بینش را عزیز از بهر آن دارم
که جان را نسخه‌ای باشد ز لوح خال هندویت
تو گر خواهی که جاویدان جهان یک سر بیارایی
صبا را گو که بردارد زمانی برقع از رویت
و گر رسم فنا خواهی که از عالم براندازی
برافشان تا فروریزد هزاران جان ز هر مویت
من و باد صبا مسکین دو سرگردان بی‌حاصل
من از افسون چشمت مست و او از بوی گیسویت
زهی همت که حافظ راست از دنیی و از عقبی
نیاید هیچ در چشمش به جز خاک سر کویت
تعبیر فال شما
از عزم و اراده ای قوی برخوردار هستی که اگر بخواهی با تکیه بر آن ها می توانی تا آن سوی قله ها بروی.
شخصیت والایت روی نیکی و زیبایی خیره می ماند و دوست دارد همه موجودات را بی عیب ببیند اما مبادا اسیر خیالات و اوهام شوی که سودی برایت نخواهد داشت.
از اراده فولادین خود استفاده کرده و عزمت را جزم کن تا در مسیر درست پیش بروی که سعادت هر دو جهان را برایت به ارمغان خواهد آورد.
