در ادامه متن کامل غزل شماره 165 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد
قضای آسمان است این و دیگرگون نخواهد شد
رقیب آزارها فرمود و جای آشتی نگذاشت
مگر آه سحرخیزان سوی گردون نخواهد شد
مرا روز ازل کاری به جز رندی نفرمودند
هر آن قسمت که آن جا رفت از آن افزون نخواهد شد
خدا را محتسب ما را به فریاد دف و نی بخش
که ساز شرع از این افسانه بی‌قانون نخواهد شد
مجال من همین باشد که پنهان عشق او ورزم
کنار و بوس و آغوشش چه گویم چون نخواهد شد
شراب لعل و جای امن و یار مهربان ساقی
دلا کی به شود کارت اگر اکنون نخواهد شد
مشوی ای دیده نقش غم ز لوح سینه حافظ
که زخم تیغ دلدار است و رنگ خون نخواهد شد
تعبیر فال شما
دل مهربانی داری و در برابر بد رفتاری آدم های اطرافت خم به ابرو نمی آوری. مشکلی سر راهت قرار گرفته که برای حل آن باید صبوری پیشه کنی.
در امور زندگی ات از عقل و اندیشه ات استفاده کن و از رقیبان برحذر باشد. به یاد داشته باش که گله و شکایت و زاری کردن هیچ دردی را دوا نمی کند.
برای رسیدن به مراد دل به خداوند توکل داشته باش و با تلاشی مضاعف پیش برو.
نماز صبح را به پا دار تا به آرزوهای قلبی ات برسی. هوشیار باش و حواست باشد که فرصت های پیش رو را از دست ندهی.
