در ادامه متن کامل غزل شماره 412 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو
غلام چشم آن ترکم که در خواب خوش مستی
نگارین گلشنش روی است و مشکین سایبان ابرو
هلالی شد تنم زین غم که با طغرای ابرویش
که باشد مه که بنماید ز طاق آسمان ابرو
رقیبان غافل و ما را از آن چشم و جبین هر دم
هزاران گونه پیغام است و حاجب در میان ابرو
روان گوشه گیران را جبینش طرفه گلزاریست
که بر طرف سمن زارش همیگردد چمان ابرو
دگر حور و پری را کس نگوید با چنین حسنی
که این را این چنین چشم است و آن را آن چنان ابرو
تو کافردل نمیبندی نقاب زلف و میترسم
که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو
اگر چه مرغ زیرک بود حافظ در هواداری
به تیر غمزه صیدش کرد چشم آن کمان ابرو
تعبیر فال شما
مدتی است گرفتار وابستگی به مال دنیا شده ای و زینت های فانی دلت را برده است. سعی می کنی با تلاش و کوشش به اهدافت جامه عمل بپوشانی اما فراموش نکن که ایمان به خدا رکن و اساس رسیدن به خواسته ها است.
توکل داشته باش و همواره یاد خداوند را آویزه قلبت بدار تا در مسیر درست پیش رفته و به مقصود دلت برسی.