در ادامه متن کامل غزل شماره 328 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم
لطف‌ها می‌کنی ای خاک درت تاج سرم
دلبرا بنده نوازیت که آموخت بگو
که من این ظن به رقیبان تو هرگز نبرم
همتم بدرقه راه کن ای طایر قدس
که دراز است ره مقصد و من نوسفرم
ای نسیم سحری بندگی من برسان
که فراموش مکن وقت دعای سحرم
خرم آن روز کز این مرحله بربندم بار
و از سر کوی تو پرسند رفیقان خبرم
حافظا شاید اگر در طلب گوهر وصل
دیده دریا کنم از اشک و در او غوطه خورم
پایه نظم بلند است و جهان گیر بگو
تا کند پادشه بحر دهان پرگهرم
تعبیر فال شما
فراموش نکن تو مهم ترین آدم زندگی خودت هستی، ارزش خودت را بدان و عزت نفست را تقویت کن.
بی شک خوار و کوچک کردن خود، تو را از رسیدن به رویاهایت باز می دارد. تمام تلاشت را در مسیر اهدافت به کار گیر تا به موفقیت های بزرگی دست پیدا کنی.
همواره دلت را به امیدواری روشن نگاه دار و از یاد خداوند و عبادت حق غافل مشو.
