در ادامه متن کامل غزل شماره 13 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
می‌دمد صبح و کله بست سحاب
الصبوح الصبوح یا اصحاب
می‌چکد ژاله بر رخ لاله
المدام المدام یا احباب
می‌وزد از چمن نسیم بهشت
هان بنوشید دم به دم می ناب
تخت زمرد زده است گل به چمن
راح چون لعل آتشین دریاب
در میخانه بسته‌اند دگر
افتتح یا مفتح الابواب
لب و دندانت را حقوق نمک
هست بر جان و سینه‌های کباب
این چنین موسمی عجب باشد
که ببندند میکده به شتاب
بر رخ ساقی پری پیکر
همچو حافظ بنوش باده ناب
تعبیر فال شما
صبر داشته باش که عجولی و مدام دویدن در زندگی به صلاحت نیست. شاید مشکلاتت بسیار و موانع بر سر راهت دشوار باشد اما با پشتکار می توانی بر همه آن ها فائق آیی.
مژده بر تو که پایان شب سیه سپید است و دردهایت محو خواهند شد.
به حق و حقوق دیگران احترام بگذار که پایمال کردن آن مشکلاتی برایت ایجاد می کند.
غم روزگار را نخور و یک عمر را به شادی بگذران، به امید خدا مشکلاتت به مرور برطرف می شود و به مقصود دلت می رسی.
.
