در ادامه متن کامل غزل شماره 147 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد
که روز محنت و غم رو به کوتهی آورد
به مطربان صبوحی دهیم جامه چاک
بدین نوید که باد سحرگهی آورد
بیا بیا که تو حور بهشت را رضوان
در این جهان ز برای دل رهی آورد
همی‌رویم به شیراز با عنایت بخت
زهی رفیق که بختم به همرهی آورد
به جبر خاطر ما کوش کاین کلاه نمد
بسا شکست که با افسر شهی آورد
چه ناله‌ها که رسید از دلم به خرمن ماه
چو یاد عارض آن ماه خرگهی آورد
رساند رایت منصور بر فلک حافظ
که التجا به جناب شهنشهی آورد
تعبیر فال شما
در مسیر زندگی ات فراز و نشیب های زیادی را تحمل کرده ای و به موانع گوناگون برخورد داشته ای اما نگران نباش که به امید خدا به زودی مقصود دلت نمایان خواهد شد.
از یاد خداوند غافل مباش و دل به لطف و محبت بی کرانش بسپار. نذری بر گردنت است که باید هر چه زودتر ادا کنی.
دل و روان پاکی داری و همین خوش قلبی ات باعث شده اتفاقات خوب برایت رخ دهد. از تردیدها خالی شو و به پروردگار توکل داشته باش.
