در ادامه متن کامل غزل شماره 284 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
هاتفی از گوشه میخانه دوش
گفت ببخشند گنه می بنوش
لطف الهی بکند کار خویش
مژده رحمت برساند سروش
این خرد خام به میخانه بر
تا می لعل آوردش خون به جوش
گر چه وصالش نه به کوشش دهند
هر قدر ای دل که توانی بکوش
لطف خدا بیشتر از جرم ماست
نکته سربسته چه دانی خموش
گوش من و حلقه گیسوی یار
روی من و خاک در می فروش
رندی حافظ نه گناهیست صعب
با کرم پادشه عیب پوش
داور دین شاه شجاع آن که کرد
روح قدس حلقه امرش به گوش
ای ملک العرش مرادش بده
و از خطر چشم بدش دار گوش
تعبیر فال شما
برای تحقق رویاهایت به تلاش زیادی نیاز داری. موانع در مسیر موفقیت همیشه بوده و هست و طبیعی است که برای پیروزی لازم است بر آن ها غلبه کنی.
ظاهر بین نباش و فریب چهره جذاب دیگران را مخور که ممکن است به دنبال فریب تو باشند. به پروردگار توکل داشته باش و از افراد دورو دوری کن.
