در ادامه متن کامل غزل شماره 307 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
هر نکته‌ای که گفتم در وصف آن شمایل
هر کو شنید گفتا للهِ دَرُّ قائل
تحصیل عشق و رندی آسان نمود اول
آخر بسوخت جانم در کسب این فضایل
حلاج بر سر دار این نکته خوش سراید
از شافعی نپرسند امثال این مسائل
گفتم که کی ببخشی بر جان ناتوانم
گفت آن زمان که نبود جان در میانه حائل
دل داده‌ام به یاری شوخی کشی نگاری
مرضیّهُ السجایا محمودهُ الخصائل
در عین گوشه‌گیری بودم چو چشم مستت
و اکنون شدم به مستان چون ابروی تو مایل
از آب دیده صد ره طوفان نوح دیدم
وز لوح سینه نقشت هرگز نگشت زایل
ای دوست دست حافظ تعویذ چشم زخم است
یا رب ببینم آن را در گردنت حمایل
تعبیر فال شما
همه انسان ها با چالش هایی در زندگی خود مواجه هستند و تو در این مورد تنها نیستی. تنها چیزی که باید به آن توجه کنی این است که موفقیت خود به خود حاصل نمی شود بلکه برای رسیدن به آن باید از این چالش ها عبور کرده و صبر و اراده آهنین داشته باشی.
از تصمیمات تو ام با عجله و بی دقتی پرهیز کن و نگران مشکلات آینده ات نباش که انرژی ات را هدر می دهد.
