در ادامه متن کامل غزل شماره 337 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
چرا نه در پی عزم دیار خود باشم
چرا نه خاک سر کوی یار خود باشم
غم غریبی و غربت چو بر نمی‌تابم
به شهر خود روم و شهریار خود باشم
ز محرمان سراپرده وصال شوم
ز بندگان خداوندگار خود باشم
چو کار عمر نه پیداست باری آن اولی
که روز واقعه پیش نگار خود باشم
ز دست بخت گران خواب و کار بی‌سامان
گرم بود گله‌ای رازدار خود باشم
همیشه پیشه من عاشقی و رندی بود
دگر بکوشم و مشغول کار خود باشم
بود که لطف ازل رهنمون شود حافظ
وگرنه تا به ابد شرمسار خود باشم
تعبیر فال شما
زندگی فراز و نشیب های بی کران دارد و از هر فرازی که می گذری نشیبی به دنبالش می آید که ممکن است خاطرت را تنگ کند.
به خاطر داشته باش نباید اجازه دهی روزهای خوش زندگی تو را مغرور کند که سرانجام خوبی نخواهد داشت و نه روزهای تلخ آن تو را به دام نا امیدی بیندازد که بیرون آمدن از آن دشوار است.
اسیر شکست ها نشو و بدان که با تلاش دوباره می توانی به مراد دلت برسی. هرگز به خاطر دشواری های زندگی، عزیزانت را آزرده دل نساز.
