در ادامه متن کامل غزل شماره 389 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
چو گل هر دم به بویت جامه در تن
کنم چاک از گریبان تا به دامن
تنت را دید گل گویی که در باغ
چو مستان جامه را بدرید بر تن
من از دست غمت مشکل برم جان
ولی دل را تو آسان بردی از من
به قول دشمنان برگشتی از دوست
نگردد هیچ کس دوست دشمن
تنت در جامه چون در جام باده
دلت در سینه چون در سیم آهن
ببار ای شمع اشک از چشم خونین
که شد سوز دلت بر خلق روشن
مکن کز سینه‌ام آه جگرسوز
برآید همچو دود از راه روزن
دلم را مشکن و در پا مینداز
که دارد در سر زلف تو مسکن
چو دل در زلف تو بسته‌ست حافظ
بدین سان کار او در پا میفکن
تعبیر فال شما
انسانی سرشار از استعداد و توانایی هستی که باید به آن ها تکیه کرده و با تلاش به اهدافت جامه عمل بپوشانی.
مسیرت پر فراز و نشیب است و سختی های زیادی در پیش داری اما نگذار سایه امید روی دلت بیفتد.
در امور زندگی ات دور اندیش باش و به خداوند توکل کن که به موفقیت خواهی رسید.
